موضوع : انفاق(كمك به دیگران)
قل ان ربی یبسط الرزق لمن یشاء من عباده و یقدر له و ما انفقتم من شیء فهو یخلفه و هو خیر الرازقین
(39 سباء)معنی:ای رسول ما؛بگو خدای من هركه ازبندگان راخواهدوسیع روزی یا تنگ روزی میگرداندو شما هرچه در راه رضای حق انفاق كنید به شما عوض می بخشد واو بهترین روزی دهنده است.
و لاتجعل یدك مغلوله الی عنقك و لاتبسطهاكل ا لبسط فتقعد ملوما محسورا
(29اسراء)معنی:نه هرگز دست خود در احسان بسته دار ونه بسیار باز و گشاده دار كه هركدام كنی به نكوهش خواهی نشست
والذین یكنزون الذهب والفضه ولاینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم
(34توبه)معنی:وكسانی كه طلاونقره را گنجینه وذخیره می كنندو ازحب دنیادر راه خدا انفاق نمی كنندبه عذاب دردناك بشارت ده
الشیطان یعدكم الفقر ویامركم بالفحشاء والله یعدكم مغفره منه و فضلا و الله وسع علیم
268بقره)معنی:شیطان به وعده فقر وبی چیزی شما را به كارهای زشت و بخیلی وادار كندو خداوندبه شما وعده آمرزش و احسان دهد و خدا را فضل و رحمت بی منتهاست و به همه امور داناست.
*امام صادق(ع): هركس به مومنی احسان كند پس از آن او را با سخن ناهنجار خود برنجاند
و یا بر او منت گذارد صدقه خود را باطل كرده است.*
*فوائد انفاق كردن در قران كریم:
انفاق مانع هلاكت اجتماع است(بقره195)- سبب زیادی مال می شود(بقره261)- روح فداكاری در انسان ایجاد می كند(بقره 272)- باعث آمرزش گناهان وفزونی مال است(بقره268) خداوند به انفاق انسانها آگاه است(آل عمران92) باعث تقرب به خداوند است(توبه99)
نقل شده كه چون حضرت رسول(ص) از سفری مراجعت می‌فرمود، اول به خانه حضرت فاطمه(س) تشریف می‌برد و مدتی می‌ماند و بعد از آن به منزل زنان خود می‌رفت. در یكی از سفرهای پیامبر(ص)، حضرت زهرا(س) برای خود دستبند و گلوبند و گوشواره از جنس نقره تهیه كرده و پرده‌ای بر در خانه خود آویخته بود. هنگامی كه رسول خدا(ص) از سفر مراجعت كرد و به خانه فاطمه زهرا(س) وارد شد، چون چشمش به زینت‌های مورد استفاده فاطمه(س) افتاد، با ناراحتی از خانه بیرون رفت و به مسجد وارد شد و در كنار منبر نشست. حضرت فاطمه(س) با فهمیدن علت این رفتار پدر برای جلب خشنودی و رضایت رسول اكرم(ص) همه آن زینت‌ها را به نزد پدر فرستاد و پیغام داد كه دخترت سلام می‌رساند و می‌گوید: اینها را در راه خدا انفاق كنید! و چون آنها را به نزد پیامبر (ص) آوردند، سه مرتبه فرمود: «آنچه را كه می‌خواستم، فاطمه انجام داد. پدرش به فدای او باد!»مواسات در روایات ائمه اطهار(ع) از نشانه‌های مؤمن حقیقی و از علایم شیعیان و پیروان راستین اهل بیت(ع) به شمار آمده است؛ اما با تمام ارزشی كه این مرتبه از انفاق (مواسات) دارد، به پایه ارزش و اهمیت «ایثار» كه مرتبه بعدی انفاق است، نمی‌رسد .
در حدیثی از امام صادق(ع) می‌خوانیم كه آن حضرت در جواب ابان بن تغلب كه از حق
مؤمن بر مؤمن سؤال كرده بود، فرمود: «ای ابان! مالت را با او نصف كن!» و وقتی ابان
ا
ز این سخن امام متعجب شد، فرمود: «ای ابان! آیا از آن آگاه نیستی كه خدای بزرگ
درباره كسانی كه ایثار و از خود گذشتگی می‌كنند، چه فرموده است؟» ابان پاسخ داد كه
چرا، آگاه هستم. آن گاه امام ادامه داد: «هنگامی كه مالت را با او نصف می‌كنی ایثار
نكرده‌ای؛ بلكه تو و او با یكدیگر برابرید [و به مواسات رفتار كرده‌اید]. هنگامی ایثار
كرده‌ای كه از نصف مال خود نیز به او ببخشی.»
ابن عباس نقل نموده كه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بیمار شدند. پیامبر(ص) با جمعی از یاران به عیادتشان آمدند و به علی(ع) گفتند: چه خوب است كه برای بهبودی فرزندانت نذری كنی. علی(ع) و فاطمه(س) و فضه – كنیز آن دو – نذر كردند كه اگر كودكان بهبودی یافتند، سه روز روزه بدارند . بچه‌ها بهبودی یافتند و اثری از كسالت باقی نماند .
حضرت علی(ع) سه من جو قرض گرفت و فاطمه(س) یك من آن را آرد كرده، از آن نان درست كرد و سهم هر كسی را جلویش گذاشت تا افطار كند. در همین حال سائلی به در خانه آمد و گفت : سلام بر شما اهل بیت محمد(ص). من مسكینم، مرا طعام دهید! خاندان پیامبر آن سائل را بر خود مقدم شمرده، افطار خود را به او دادند و آن شب چیزی جز آب نخوردند و با شكم گرسنه دوباره نیت روزه كردند .
هنگام افطار روز دوم یتیمی بر در خانه آمد و غذا خواست و آنها غذای‌شان را به او دادند.
در شب سوم اسیری آمد و همان عمل را نسبت به او كردند. صبح روز چهارم علی(ع)
دست امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را گرفت و نزد رسول خدا(ص) آمد. آن حضرت وقتی
بچه‌ها را دید كه از شدت گرسنگی ضعیف شده‌اند، گریه كرد. در این هنگام جبرئیل با
سوره دهر بر آن حضرت نازل شد.